Ayon sa Ahensyang Balita ng Ahlul-Bayt (AS) ABNA:
Ang Ikaanim na Banal na Imam
Imam Jafar-As-Sadiq (as):
Pangalan: Jafar
Pamagat: As-Sadiq
Kunyat: Abu Abdillah
Ipinanganak: sa Medina noong Lunes ika-17 Rabi-ul-Awwal 83 AH
Pangalan ng kanyang Ama: Imam Muhammad Baqir(as)
Pangalan ng kanyang Ina: Umm-e-Farwah
Martir: sa edad ng 65 taong gulang sa Medina noong Lunes, ika-25 ng Shawwal 148 AH, Nilason ni Mansur Dawaniqi ia sa mga Abbasid caliphs.
Inilibing: sa Jannat-ul-Baqi, sa Madina.
Ang Banal na Imam na si Jafar-as-Sadiq(as) ay ang ikaanim mula sa magkasunod-sunod na labindalawang Banal na Imam (AS). Ang kanyang epithet ay si Abu Abdillah at ang kanyang mga tanyag na titulo ay as-Sadiq, al-Fazil at al-Tahir. Siya ay anak ni Imam Muhammad Baqir (as), ang ikalimang Imam at ang pangalan ng kanyang ina ay si Umm-e-Farwah, anak ni Qasim Ibn Muhammad Ibn Abu Bakr.
Ipinanganak nang Biyernes noong ika-17 ng Rabi-ul-Awwal 83 AH (Al-Hijra) sa Medina, pinalaki siya ng kanyang lolo, ang Banal na Imam, na si Imam Zain-ul-Abedin sa loob ng 12 taon at pagkatapos ay nanatili siya sa ilalim ng sagradong pagtangkilik ng kanyang ama na Banal na Imam, na si Imam Muhammad Baqir, sa loob ng labing siyam na taon.
Imamat:
Matapos ang pagkamartir ng kanyang banal na ama noong 114 AH, siya ang humalili sa kanya bilang ikaanim na Imam, at sa gayon ang sagradong pagtitiwala ng misyon ng Islam at espirituwal na patnubay ay naihatid sa kanyang pangangalaga mula mismo sa Banal na Propeta(SAWW) sa pamamagitan ng pagkakasunod ng naunang Banal na mga imam.
Kondisyong Pampulitika
Ang panahon ng kanyang Imamat ay kasabay ng pinaka-rebolusyonaryo at kaganapang panahon ng kasaysayan ng Islam na nakita ang pagbagsak ng Ummayad Caliphate at ang pag-angat naman ng mga Abbasid Caliphate. Ang mga panloob na digmaan at mga kaguluhan sa pulitika ay nagdudulot ng mabilis na pagbabago sa gobyerno. Kaya nasaksihan ng Banal na Imam (as) ang mga paghahari ng iba't ibang mga caliph simula kay Abdul Malik hanggang sa nga pinuno ng Ummayyad, na si Marwan-e-Hemar. Nabuhay pa siya hanggang sa panahon ni Abul Abbas al-Saffah at kay Mansur al- Dawaniqi sa mga caliph ng Abbasid. Ito ay dahil sa pampulitikang alitan sa pagitan ng dalawang magkabilang grupo ang mga Umayyads at ang mga Abbasids para sa kapangyarihan, na ang Banal na Imam ay naiwang nag-iisa na hindi nagagambala upang isagawa ang kanyang mga tungkulin sa debosyon at mapayapang isagawa ang kanyang misyon na ipalaganap ang Islam at ipalaganap ang mga katuruan ng Banal na Propeta ( SAWW).
Sa mga huling araw ng pamumuno ng mga Ummayad Dinastiya, ang kanilang Imperyo ay nanginginig at nasa bingit ng pagbagsak, at isang pinakagulo at demoralized na kalagayan ng mga gawain ang namayani sa buong mga lupain ng Islamikang Arabo. Sinamantala naman ng mga Abbasid ang gayong pagkakataon at sinamantala din ang kanilang sarili sa kawalang-katatagan ng pulitika, na tinanggap ang titulong "Mga Tagapaghiganti ng Banal na Ahlul Bayt (AS)". Sila ay nagkunwaring nanindigan lamang para sa layunin ng paghihiganti sa mga "Ummayads" para sa pagbuhos ng inosenteng dugo ng Banal na Imam, na si Imam Husain (as).
Ang mga karaniwang tao na dumadaing sa ilalim ng pamatok ng mga Ummayad, ay sawa sa kanilang mga kalupitan at lihim na nagnanais ang mga supling ng Banal na Propeta (SAWW) ay kumuha ng kapangyarihan. Napagtanto nila na kung ang pamunuan ba ay mapupunta sa Banal na Ahlul-Bayt?, na siyang lehitimong tagapagmana nito, ang prestihiyo ng Islam ay tataas at ang misyon ng Banal na Propeta ay tunay na palaganapin. Gayunpaman, isang grupo ng mga Abbasid ang lihim na nag-alay ng kanilang buhay sa isang kampanya para sa pag-agaw ng kapangyarihan mula sa mga kamay ng mga Ummayad sa pagkukunwari na inaagaw nila ito para lamang isuko ito sa "Banal na Ahlul Bayt (AS)." Actually, sila ay nagpaplano para sa kanilang sariling mga layunin. Ang mga karaniwang tao ay nalinlang upang suportahan sila at nang ang mga Abbasid na ito ay magtagumpay sa pag-agaw ng kapangyarihan mula sa mga Ummayad, sila din ay tumalikod sa Banal na Ahlul Bayt(AS).
Relihiyosong Kondisyon
Ang pagbagsak ng mga Ummayad at ang pagbangon ng mga Abbasid ang bumubuo sa dalawang pangunahing pakana sa dula ng Ismamikang historya. Ito ay isang pinakamagulo at rebolusyonaryong panahon nang ang mga relihiyosong moral ng Islam ay bumaba at ang mga turo ng Banal na Propeta (SAW) ay napapabayaan, at isang estado ng anarkiya ay laganap. Sa gitna ng nakamamatay na karimlan na ang banal na personahe ni Imam Jafar-as-Sadiq (as) ay tumayo na parang tanglaw ng liwanag na nagsisiwalat ng ningning nito upang ilawan ang karagatan ng makasalanang kadiliman sa paligid. Ang mundo ay naging hilig sa kanyang banal at kahanga-hangang personalidad. Inalok din siya ni Abu Salma Khallal ng trono ng Caliphate. Ngunit ang Banal na Imam (as) na pinapanatili ang katangiang tradisyon ng kanyang mga ninuno ay tuwirang tumanggi na tanggapin ito, at mas piniling makuntento sa kanyang sarili sa kanyang mga gawaing debosyonal at paglilingkod sa Islam.
Mga turo
Dahil sa marami at maluwang ang nalalamang henyo ni Imam Jafar-as-Sadiq (as) sa lahat ng sangay ng kaalaman ay pinapurihan sa buong mundo ng Islam, na umakit sa mga mag-aaral mula sa malalayong lugar patungo sa kanya hanggang sa umabot sa apat na libo ang lakas ng kanyang mga disipulo. Ang mga iskolar at dalubhasa sa Banal na Batas ay sumipi ng maraming tradisyon (Ahadith) mula kay Imam Jafar-as-Sadiq (as). Ang kanyang mga alagad ay nagtipon ng daan-daang aklat sa iba't ibang sangay ng mga agham at sining. Maliban sa "Fiqh" (mga batas sa relihiyon), "Hadith" (tradisyon); "Tafsir" (Komentaryo), atbp. Ang Banal na Imam(as) ay nagbigay din ng matematika at kimika sa ilan ng kanyang mga disipulo. Isa dito ay si Jabir ibne Hayyan Tartoosi, isang tanyag na iskolar ng matematika, ay isa sa mga alagad ng Banal na Imam (as) na nakinabang sa kaalaman at patnubay ng Banal na Imam (as) at nakapagsulat ng 400 aklat sa iba't ibang paksa.
Ito ay isang hindi maikakailan na makasaysayang katotohanan na ang lahat ng mga dakilang iskolar ng Islam ay may utang na loob sa kanilang pag-aaral sa mismong presensya ng mga Ahlul Bayt (AS) na siya ang bukal ng kaalaman at pagkatutoo para sa lahat.
Isinulat ni Allama Shibli Nu'mani sa kanyang aklat na "Seerat-un-Numan": "Nananatili pa si Abu Hanifa ng mahabang panahon sa pagdalo ni Imam Jafar-as-Sadiq(AS), na nakakuha mula sa kanya ng napakaraming mahalagang pananaliksik sa Fiqh at Hadith . Parehong naniniwala ang mga sekta na Shiah at Sunni, na ang pinagmulan ng kaalaman ni Abu Hanifa ay kadalasang nagmula sa kanyang pakikipag-ugnayan kay Imam Jafar-as-Sadiq(AS)."
Ang Banal na Imam (as) ay inialay ang kanyang buong buhay sa layunin ng relihiyosong pangangaral at pagpapalaganap ng mga turo ng Banal na Propeta (SAW) at hindi kailanman nagsusumikap para sa kapangyarihan. Dahil sa kanyang mahusay na kaalaman at mainam na pagtuturo, nagtipon din ang mga tao sa paligid niya, na nagbibigay ng debosyon at paggalang na nararapat sa kanya. Hanggang sa napukaw ang kaiinggitan ng mga Abbasid caliph, na si Mansur Dawaniqi, na natatakot sa katanyagan ng Banal na Imam (as), ay nagpasya siya na dapat siyang patayin.
Pagkamartir
Noong ika-25 ng Shawwal 148 AH, ang Gobernador ng Medina sa utos ni Mansur Dawaniqi, ay pinatay ang Banal na Imam (as) sa pamamagitan ng lason. Ang pagdarasal sa libing ay isinagawa ng kanyang anak na si Imam Musa al-Kazim (as), ang ikapitong Banal na Imam, at ang kanyang bangkay ay inilagak sa sementeryo ng Jannat-ul-Baqi, sa Madina.
....................................
328