Ayon sa ulat na iniulat ng Ahensyang Pandaigdigang Balita ng Ahl al-Bayt (sumakanila nawa ang kapayapaan) -: Balitang ABNA :- Ito ang kauna-unang pananalita at talumpati ng Kataas-taasang Pinuno ng Islamikong Rebolusyon ng Iran, via Pambansang Telebisyon Iran, matapos nagkaroon ng Ceasefire sa loob ng 12 araw na digmaan sa pagitan ng Islamikang Republika ng Iran at rehimeng zionista.
Sa Ngalan ng Makapangyarihang Diyos, ang Lubos na Maawain, ang Lubos na Mahabagin
Ang aking pagbati at pinakamainit na hangarin sa minamahal at dakilang bansa ng Iran. Una, nais kong parangalan ang alaala ng mga iginagalang na martir mula sa mga kamakailang pangyayari — ang mga martir na heneral at siyentipiko na tunay na mahalaga para sa Islamikang Republika ng Iran. Inialay nila ang kanilang buhay sa paglilingkod sa iba. Ngayon, sila ay kasama ng Diyos na tumatanggap ng gantimpala para sa kanilang natatanging paglilingkod, kung gugustuhin ng Diyos.
Nararamdaman kong kailangan kong iparating ang aking pagbati sa dakilang bansa ng Iran. Binabati ko ang bansa sa ilang mga dahilan.
Una sa lahat, binabati ko kayo sa tagumpay laban sa mapanlinlang na Zionistang rehimen. Sa kabila ng lahat ng kaguluhan at mga paratang, ang Zionistang rehimen ay halos natalo at nadurog sa mga dagok ng Islamikang Republika. Hindi nila kailanman naisip na ang Islamikang Republika ay maaaring magdulot ng ganitong mga dagok sa rehimen na ito, ngunit ito ang nangyari sa kanila.
Nagpapasalamat kami sa Diyos na Makapangyarihan, sa pagtulong sa aming Sandatahang Lakas ng Islamikang Republika ng Iran. Nagawa nilang basagin ang matatag at maraming patong na depensa ng mga kaaway at winasak ang ilang mga lugar nila sa lungsod at militar sa ilalim ng presyon mula sa mga misil ng Iran at makapangyarihang pag-atake gamit ang mga makabagong armas. Isa ito sa pinakamalalaking biyayang banal. Ipinakita nito sa Zionistang rehimen na ang pag-atake sa Islamikang Republika ng Iran ay may mabigat na kapalit. Magastos ito para sa kanila. Magreresulta ito sa mabigat na gastos para sa kanila. At papuri sa Diyos na Makapangyarihan, nangyari ito. Ang karangalan na ito ay dahil sa aming Sandatahang Lakas at ng aming minamahal na mga mamamayan na tumayo, nagsanay, at sumuporta sa mga Sandatahang Lakas mula sa kanilang sarili, na nagbigay ng kakayahan at lakas upang maisagawa ang napakalaking gawaing ito.
Ang aking pangalawang pagbati ay kaugnay ng tagumpay ng minamahal nating Iran laban sa rehimen ng Estados Unidos. Ang rehimen ng US ay direktang pumasok sa digmaan dahil ito ay naramdaman nila na kung hindi sila nakaialam, tuluyang masisira na ang Zionistang rehimen. Pumasok sila upang iligtas at isaklolo ang rehimeng Zionista, ngunit wala silang napapala maliban sa manfilan-ngilan lamang. Inatake nila ang aming mga nuklear na pasilidad, na dapat magkaroon ng isang independiyenteng paglilitis sa isang internasyonal na hukuman, siyempre. Ngunit wala silang naabot na mahalagang bagay. Gumamit ang Pangulo ng US ng kakaibang pagmamalabis sa paglalarawan ng nangyari. Maliwanag na kailangan niya ng ganitong pagmamalabis. Ang sinumang nakarinig ng kanyang mga salita ay alam niya kung ano ang ibig sabihin sa likod ng kanyang mga pananalita, mga ito ay isang katotohanang nagpapatunay na hindi nila nagawa ang kanilang inaasam-asam na layunin at pinalalabis nila ang mga bagay upang itago ang katotohanan kung nga ba talaga nagyayari.
Dito rin, nagtagumpay ang Islamikang Republika at nagbigay ng mabigat na sampal sa mukha ng US bilang kapalit nito. Inatake ng Islamikang Republika ng Iran at sinira ang Al-Udeid US Air Base, isa sa mga pangunahing base ng US sa rehiyon. Ang parehong mga taong nagbigay ng pagmamalabis sa nakaraang kaso ay sinubukang balewalain ito, sinasabing wala namang daw ito nangyari. Ngunit sa katunayan, isang mahalagang pangyayari ito. Sa mga katotohanang ito, may akses ang Islamikang Republika sa mga pangunahing sentro ng US sa rehiyon at maaaring kumilos kung kailan nila ninais ang isang napakahalagang bagay laban sa aming bansa. Napakahalaga nito.
Maaari din itong uulitin sa mga susunod na galaw. Kung may anumang panliligalig, ang mga kaaway — ang manliligalig — ay tiyak magbabayad ito ng napaka-mabigat na kapalit.
Ang aking pangatlong pagbati ay para sa kahanga-hangang pagkakaisa at pagkakabuklod na ipinakita ng bansang Iran. Purihin ang Diyos na Makapangyarihan, isang bansa na may halos 90 milyong tao ang nagtipon bilang pakiki-isa, nagkaisa sa tinig, nagkapatong-patulungan, at walang ipinakitang pagkakaiba sa kanilang mga hinihiling o layunin. Nagkaisa sila, sumigaw ng mga sigaw, nagsalita sila ngvisang salita, at sinuportahan nila ang mga aksyon ng Sandatahang Lakas ng Iran, at magpapatuloy itong mangyari sa mga susunod na pangyayari.
Ipinakita ng bansang Iranian ang kani-kanilang mga kadakilaan at ang kani-kanilang mga natatangi, pambihirang karakter sa pangyayaring ito. Ipinakita nito na kapag kinakailangan, isang nagkakaisang tinig ang maririnig mula sa bansang ito, at purihin ang Diyos na Makapangyarihan, ito ay isang katotohanan ang nangyari sa bansang Islamika ng Iran.
Ang mahalagang punto na nais kong bigyang-diin sa aking talumpating ito ay ito: sa isa sa kanyang mga pahayag, ipinahayag ng Pangulo ng Estados Unidos, na dapat daw sumuko na ang Iran. Sumuko! Lumihis na ang usapan tungkol sa pagpapayaman o sa industriya ng nuklear. Ito ay tungkol na naman sa pagsuko ng Iran. Hindi na kailangang sabihin, ang pahayag na ito ay masyadong malaki upang lumabas mula sa bibig ng Pangulo ng US.
Para sa dakilang bansa ng Iran – isang bansa na may ganitong kasaysayan, mayaman sa kultura, at isang matatag na pambansang determinasyon – sa anumang usapin tungkol sa pagsuko ng Islamikang Republika ng Iran at mga Iranian ay wala ito sa pananaw at bokabularyo ng mga Iranian, kundi isang pang-aalipusta sa mata ng mga tunay na nakakakilala sa mga taong Iranian. Ngunit ipinakita ng kanyang pahayag ang isang tiyak na katotohanan, na ang Estados Unidos ay isang aktibong tumututol at sinusubukang saktan ang Islamikang bansa ng Iran mula pa sa simula ng Islamikang Rebolusyon. At sa bawat pagkakataon, nagpapalabas sila ng mga bagong kadahilanan laban sa Islamikang Republika. Minsan, ito ay karapatang pantao. Minsan naman, ito ay pagtatanggol sa demokrasya. Pagkatapos, karapatan ng kababaihan. Minsan ito ay pagpapayaman ng uranium, at minsan ay ang mismong isyu ng nuklear. O kaya ay ang usapin ng pag-unlad ng misil. Nagbibigay sila ng iba’t ibang mga sukdulang dahilan. Ngunit sa pinakapuso, ito ay nagmumula lamang sa isang bagay, na nais lamang nilang ipapaluhod ang Islamikang Republika ng Iran at mga Iranian. Hindi ito hayagang sinabi ng mga nakaraang administrasyon dahil ito ay isang bagay na hindi katanggap-tanggap sa kanila. Hindi makatuwiran sa anumang lohika ng isang tao na sabihin niya sa isang bansa na dapat silang sumuko. Kaya itinago nila ang layuning ito sa likod ng ibang mga titulo at mga kadahilanan.
Kungbaga, ipinahayag din ng taong ito ang katotohanan. Ipinakita niya ang katotohanan ng US ay masisiyahan lamang kapag sumuko at lumuhod kanila ang Iran at wala nang iba pa. Ito ay isang mahalagang punto. Kaya, ito ay dapat lamang malaman ng bansang Iranian na ang pinakapuso ng hidwaan ng Iran laban sa US ay tungkol sa puntong ito. Malaki ang pang-iinsulto ng US sa mga tao ng Iran, at hindi ito kailanman mangyayari. Hindi ito kailanman mangyayari.
Ang bansang Iranian ay isang dakilang bansa. Ang Iran ay isang malakas na bansa, malawak na bansa. Sila ang nagtataglay ng mga sinaunang sibilisasyon. Ang ating yaman sa kultura at sibilisasyon ay daan-daang beses na higit pa kaysa sa US at iba pang mga katulad na bansa. Sinumang nag-aakala at umaasang susuko ang Islamikang Republika ng Iran at mga Iraniang-tao sa ibang bansa ay nagsasalita siya ng di' matinong-kaisipan at tiyak siya pagtatawanan ng mga matatalino at mga matitinong-tao. Ang bansang Iran at mga Iranian ay marangal at mananatiling siyang marangal.
Ang bansang Iranian ay nagtagumpay at mananatiling nagwagi, sa biyaya ng Diyos na Makapangyarihan. Nawa ay patuloy protektahan ng Makapangyarihang Diyos ang bansang ito sa ilalim ng Kanyang Maluwalhating Biyaya, pinangangalagaan ito nang may dangal at karangalan. Nawa ay itaas Niya ang espirituwal na katayuang-ranggo ni Yumaong Imam [Khomeini (sumakaniya nawa ang kapayapaan)]. At nawa ay mapasaya at mapagpasiyahan si Imam Mahdi (nawa ay isakripisyo ang aming mga kaluluwa para sa kanya) sa bansang ito, at nawa ay suportahan niya ito sa kanyang tulong.
Nawa ay sumainyo ang mga pagbati, awa, at biyaya ng Diyos na Makapangyarihan.
Your Comment