Ayon sa Ahensyang Pandaigdigang Balita ng Ahl al-Bayt (sumakanila nawa ang kapayapaan) -: Balitang ABNA24 :- Panayam sa Ahensyang Pandaigdigang Balita ng ABNA24 kay “William Beeman,” Propesor sa University of Minnesota:
“Hindi babaguhin ng Estados Unidos, sa ilalim ng pamumuno ni Trump, ang polisiya nitong pagtatangka na baguhin ang rehimen sa Iran.”
“Ito ay isang kahangalang estratehiya, subalit nananatiling malakas ang paniniwala rito sa hanay ng mga neokonserbatibo.”
“Makikipag-usap lamang si Trump sa Iran kung isasantabi ng Tehran ang pag-unlad ng programang nukleyar, ang Islamic Revolutionary Guard Corps (IRGC), at ang suporta nito sa mga kilusan ng resistensiya; ang ganitong uri ng pag-uusap ay hindi kapayapaan—ito ay paghahangad ng kapangyarihan.”
“Nais ng Estados Unidos na mabago ang kasalukuyang pamumuno sa Iran at mapalitan ito ng mga lider na umaayon sa interes ng Washington.”
“Ang estratehiya ng ekonomikong presyon upang lumikha ng pag-aalsa ng mamamayan ay isang ganap na nabigong konsepto at hindi kailanman naging epektibo.”
Maikling Pinalawig na Analitikong Komentaryo
1. Konteksto ng Pahayag
Ang mga obserbasyon ni Prof. William Beeman ay sumasalamin sa malalim na tensyon sa pagitan ng Iran at Estados Unidos, lalo na sa panahon ng administrasyong Trump. Itinatampok niya na ang regime change—ang pagtatangkang palitan ang pamahalaan ng Iran—ay isang patuloy na polisiya na may ugat sa loob mismo ng mga institusyong pampamahalaan ng Estados Unidos, hindi lamang sa sinumang nakaupong pangulo.
2. Pagtingin sa “Estratehiyang Kahangalan”
Ayon sa iskolar, ang estratehiya ay tinatawag na “foolish” sapagkat:
labis itong nakaasa sa pwersang pang-ekonomiya,
ipinapalagay na ang pagdurusa ng mamamayan ay awtomatikong magiging sanhi ng pag-aalsa,
at paulit-ulit itong nabigo sa maraming bansa.
Ang ganitong polisiya ay itinuturing niyang hindi nakabatay sa pangmatagalang pag-unawa sa kulturang politikal at pambansang identidad ng Iran.
3. Ang Konsepto ng Negosasyon Bilang “Power Politics”
Itinutuon ni Beeman na ang kondisyon ng administrasyong Trump sa negosasyon—na nangangailangan ng Iran na bitawan ang:
programang nukleyar,
IRGC,
at suporta sa mga kilusang resistensiya,
—ay hindi tunay na negosasyon kundi pagpataw ng unilateral na pamantayan.
Sa pananaw ng analisis, nangangahulugan ito na hindi bilateral compromise ang layunin kundi pampulitikang dominasyon.
4. Neokonserbatibong Impluwensiya
Ang pahayag na ang paniniwala sa regime change ay “malakas pa rin” sa hanay ng mga neokonserbatibo ay nagpapakita ng:
patuloy na impluwensiya ng ideolohiyang nagtataguyod ng interbensiyong pampulitika sa iba’t ibang bansa,
pananaw na nakaugat sa ideya na dapat hubugin ng Estados Unidos ang ibang rehimen upang umayon sa sarili nitong estratehikong interes.
5. Kabiguan ng “Economic Pressure Uprising Model”
Tinutukoy ni Beeman na hindi kailanman naging epektibo ang pag-asang ang malawakang paghihirap sa ekonomiya ay magbubunsod ng pagbagsak ng isang pamahalaan.
Sa diskursong akademiko, ito ay madalas na tinatawag na coercive economic statecraft, at maraming pag-aaral ang nagpapakitang:
nagiging sanhi ito ng pag-uugnay ng mamamayan sa kanilang pamahalaan, hindi ng pag-aalsa,
at maaaring magpatatag pa ng pambansang identidad laban sa panlabas na presyon.
6. Konklusyon ng Analisis
Ang mga kaisipan ni Beeman ay nagbibigay-diin na ang patakarang Amerikano ay madalas hindi nakabatay sa realistiko o empirikal na datos, kundi sa ideolohikal na ambisyon at historikal na bias.
Ipinapakita ng kaniyang pagsusuri na ang estratehikong pagpilit sa Iran ay hindi nagdudulot ng inaasahang resulta, at inuulit lamang ang mga pagkakamaling napatunayan nang hindi gumagana.
........
328
Your Comment