Ayon sa ABNA News Agency, Si Ibn Hajar nagsasabi: Siya ay nasa limang taong gulang pa lamang sa panahon na ang kanyang ama sumakabilang-buhay, ngunit ang Allāh nagbigay sa kanya ng karunungan sa ganon na gulang. Mayroon na maraming mga salaysay galing sa Propeta (s.a.w.) at ang mga Imām (a.s.) na alin kalakip sa paglabas-muli ng Imām Al-Mahdī (a.s.) at binanggit ang kanyang pangalan. Kasama sa kanila:
1. Galing kay Imām ‘Alī (a.s.): ‘Ang Mensahero ng Allāh (s.a.w.) nagsabi: ‘Ang Al-Mahdī ay galing sa amin na Ahlul-Bayt. Baguhin ng Allāh (s.w.t.) ang kanyang kapakanan sa isang gabi.’
2. Isinalaysay galing ni Said bin Al-Musayyab: ‘Kami ay kasama ni Umm Salamah at inulit naming binanggit ang Al-Mahdī. Pagkatapos siya nagsabi: Aking narinig na ang Mensahero ng Allāh (s.a.w.) nagsasabi: ‘Ang Mahdī ay galing sa kaapû-apuhan ni Fātimah.’
3. Isinalaysay galing kay ‘Abdullāh na ang Mensahero ng Allāh (s.a.w.) nagsabi: ‘Ang mundo hindi darating ang katapusan hanggang magkakaroon ang Arab na taong galing sa aking Ahlul-Bayt, na ang kanyang pangalan ay kapareho sa aking pangalan.’
4. Sa ibang salaysay galing sa Mensahero ng Allāh (s.a.w.): ‘Ang tao galing sa aking Ahlul-Bayt (a.s.) ay darating at ang kanyang pangalan ay katulad sa aking pangalan.’
5. Sa salaysay galing sa Mensahero ng Allāh (s.a.w.): ‘Kahit na isang araw na lamang ang natitira sa mundo, ipahaba ng Allāh ang araw hanggang ang tao galing sa aking kaapû-apuhan lumabas at kanyang punuin itong mundo ng katarungan at kapantay-pantayan katulad na iyon napupunô ng kalupitan at pang-aapi.’
6. Si Dabal Al-Khuzaī nagsabi: Sa panahon na binigkas ko para sa aking amo na si Al-Riḍā (a.s.), ang ikawalong Imām, sa itong tulâ – at iyon ay mahaba na tulâ na kilala na Al-Taiya – at tinapos ko iyon sa itong pananalita:
Ang paglabas ng Imām, at iyon ay hindi mapipigilan,
Iyon ay tumindig sa pangalan ng Allāh at sa kanyang mga panalangin.
Siya ang magpakilala sa atin ng bawat katotohanan at kasinungalingan.
At siya ang magbibigay ng mga biyaya at ng mga kaparusahan.
Si Imām Riḍā (a.s.) umiyak at pagkatapos ipinapataas ang kanyang ulo sa akin at nagsabi: ‘O Khuzaī! Ang Banal na Espriritu ay binigkas itong dalawang mga linya ng tulâ sa iyong dila.’
Ikinikubli ng Allāh (s.w.t.) ang Al-Imām Al-Mahdī Al-Muntazar (a.s.), at Kanyang ipalabas siya (a.s.) sa takdang pagkakataon, upang gawin ang kanyang katungkulan sa pagtatag ng batas ng Allāh (s.w.t.) sa buong daigdig. At iyon ay tanyag na ang mga salaysay (tradisyon) na alin ang mga Muslim nagsasalaysay galing sa Propeta (s.a.w.) nangangahulogan na ang paglabas muli ay katapusan ng panahon, at hindi iyon nangangahulogan ng panahon ng kanyang pagsilang. At ito ay sumang-ayon sa pananaw ng kanyang pagkukubli alinsunod ng mga Shī’ah.
Mayroon na dalawang mga panahon ng Pagkukubli:
Ang Unang Panahon: Ito ay tinatawag na panahon ng Maliit na Pagkukubli na kung saan tatagal hanggang 328 A.H. o kaya 329 A.H.. Sa panahon na ito (260 - 329) ang Imām nagkakaroon ng mga kinatawan sa pagitan sa kanya at sa Ummah, at ang mga kinatawan sino nagdadala sa itong katungkulan ay apat, ang isa pagkatapos ng isa. Sila ay naninirahan sa Baghdad at inilibing din doon at ang kanilang mga Dambana ay kilalang-kilala. Sila ay:
1. Uthman bin Said Al-Amrī. Siya ay mapagkatiwalaan na kinatawan ng Imām Al-Hasan Al-‘Askarī (a.s.) at siya ay namatay noong 280 A.H..
2. Muhammad bin Uthman bin Said Al-Amrī. Siya ay namatay noong 304 A.H. o kaya 305 A.H..
3. Al-Hasan bin Rūh Al-Nuhbakhtī. Siya ay namatay noong 320 A.H..
4. ‘Alī bin Muhammad Al-Thamurī. Siya ay namatay noong 328 A.H. o kaya 329 A.H..
Sa panahon ng namatay si Thamurī ang tiyak na kinatawan ay natapos. Ito nagkakasabay sa katapusan ng panahon sa Maliit na Pagkukubli, at nagsimula ang Malaking Pagkukubli na alin matapos hanggang ang Allāh (s.w.t.) na Pinakadakila magbigay ng kapahintulutan sa paglabas uli ng Imām Al-Mahdī (a.s.).
Sinuman ang umaangkin na natatanging kinatawan sa panahon ng malaking pagkukubli ay isang sinungaling at isang gumawa-gawa.
Sa salaysay galing kay Al-Hasan bin Ahmad Al-Mukattib siya nagsabi na: ‘Nandoon ako sa bayan ng kapayaan – halimbawa ang Baghdad – sa taon na kung saan si Shaykh Abū Al-Hasan ‘Alī bin Muhammad Al-Thumarī (sana banalin ng Allāh ang kanyang kaluluwâ) sumakabilang-buhay. Dumalaw ako sa kanya ng iilang araw bago siya mamatay at kanyang ipinakita sa mga tao ang sulat-kamay ng Imām (a.s.), ang teksto na iyon ay ganito ang nilalaman’:
Sa Ngalan ni Allāh, ang Pinakamahabagin, ang Pinakamaunawain
‘O ‘Alī bin Muhammad Al-Thumarī! Sana dagdagan ng Allāh ng gantimpala ang inyong mga kapatid sino maghihirap pagkatapos ng ikaw ay mamatay, sapagkat ikaw ay mamatay sa ikaanim na mga araw. Dahil doon ayusin mo ang iyong mga kapakanan at huwag maghirang kahit sino na kapalit pagkatapos sa iyo. Ngayon ang pagkukubli maging ganap, wala ng paglabas muli maliban sa kapahintulutan ng Allāh na Pinakataas sa kanyang pag-alaala, at iyon pagkatapos ng mahabang panahon na ang mga puso naging matigas at ang mundo punong-punô ng kalupitan. Mayroon dumating sa aking Shī’ah sino yong umangkin na sasaksi sa akin, ngunit sinuman ang umangkin na sasaksi sa akin na hindi pa ang himagsikan ng Sufyanī at ang malakas na panawagan, siya ay isang sinungaling at gumawa-gawa. Ang walang kapangyarihan o lakas maliban sa Allāh, ang Pinakadakila, ang Pinakamakapangyarihan.’
Siya nagsabi: ‘Pagkatapos aming kinopya ang sulat-kamay at lumabas kami. Sa panahon na dumating ang ikaanim na araw bumalik kami sa kanya at siya ay nasa kanyang banig ng kamatayan.’ Sinabi doon sa kanya: ‘Sino ang inyong kahalili pagkatapos sa iyo?’ Siya nagsabi: ‘Doon sa Allāh nakasalalay ang kapakanan na alin Siya ang maghatid at magpatupad.’ Ito ang katapusan na mga salita na narinig galing sa kanya – sana masayahan ang Allāh sa kanya.
At sa panahon ng Malaking Pagkukubli ang mga sumasampalataya ay sumangguni doon sa makatarungan na mga dalubhasa sa batas sino ay kilala sa Islamikong kaalaman upang malaman ang kanilang relihiyosong mga kautusan at pagbabatas na mga bagay. At ito ay alinsunod sa sulat-kamay na isinalaysay galing kay Al-Mahdī (a.s.), na alin nagsabi: ‘Tungkol sa mga pangyayarî na maganap, sumangguni sa kanila sa mga magsasalaysay ng aming mga tradisyon [riwāyāt], dahil sila ay aking katibayan sa inyo at ako ang katibayan ng Allāh.’
.............
340